1. Home
  2. Polidaktylia

Polidaktylia – przyczyny, dziedziczenie i leczenie dodatkowych palców u dzieci i dorosłych

Polidaktylia to wada wrodzona polegająca na obecności dodatkowych palców u rąk lub stóp. Może występować samodzielnie lub jako objaw zespołu genetycznego i często diagnozowana jest już w okresie prenatalnym.

Dziecko w brązowych sandałkach siedzi na wiklinowym krześle, widoczna stopa z sześcioma palcami

Objawy polidaktylii

Młoda kobieta z bolesnym wyrazem twarzy trzyma się za nadgarstek
  • Obecność dodatkowego palca u ręki lub stopy (może być w pełni uformowany lub szczątkowy)
  • Zmienna lokalizacja: dodatkowy palec najczęściej pojawia się po stronie małego palca (typ postaksjalny), rzadziej po stronie kciuka (preaksjalny)
  • Ruchomość palca – niektóre dodatkowe palce mają kość i mięśnie, inne są tylko wyrostkiem skórnym
  • Brak bólu – zmiana zwykle nie boli, ale może powodować dyskomfort mechaniczny
  • Problemy z obuwiem – przy polidaktylii stopy trudności mogą występować przy noszeniu butów
  • Zaburzenia estetyczne – u wielu pacjentów głównym problemem jest wygląd

Czym jest polidaktylia i jak wpływa na życie pacjenta?

Polidaktylia to wada wrodzona, która polega na obecności dodatkowego palca u ręki lub stopy. Może mieć charakter izolowany lub być objawem choroby genetycznej. Dodatkowy palec bywa w pełni uformowany i sprawny albo występuje w formie miękkiego wyrostka bez struktury kostnej. Choć nie stanowi zagrożenia dla zdrowia, może powodować trudności funkcjonalne, a także wpływać na samopoczucie psychiczne – zwłaszcza u dzieci w wieku szkolnym. Wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie pozwalają uniknąć powikłań i przywrócić naturalny wygląd kończyny.

Polidaktylia kciuka – charakterystyczna odmiana w obrębie dłoni

Jedną z częstszych postaci wady jest polidaktylia kciuka, czyli obecność dwóch kciuków po jednej stronie. Najczęściej występuje po stronie promieniowej i może znacząco utrudniać chwytanie przedmiotów, pisanie czy inne precyzyjne ruchy ręki. W leczeniu stosuje się operację polegającą na usunięciu mniej rozwiniętego kciuka i rekonstrukcji tkanek. Dobrze wykonany zabieg w pierwszym roku życia pozwala dziecku rozwijać sprawność ręki w sposób niemal naturalny.

Wrodzone wady genetyczne a polidaktylia – czy zawsze idą w parze?

Choć polidaktylia może być izolowaną wadą, w wielu przypadkach wiąże się z zaburzeniami genetycznymi. Dziedziczenie ma najczęściej charakter autosomalny dominujący, co oznacza, że dziecko jednego chorego rodzica ma aż 50% szans na odziedziczenie cechy. W niektórych przypadkach polidaktylia stanowi element zespołów genetycznych – takich jak zespół Greiga, zespół Bardeta-Biedla czy zespół Ellis-van Crevelda. Wówczas może jej towarzyszyć upośledzenie rozwoju, wady serca, nerek lub układu kostnego. Dlatego ważna jest dokładna diagnostyka, także genetyczna, jeśli lekarz podejrzewa tło zespołowe.

Pozaosiowa polidaktylia – kiedy dodatkowy palec wyrasta po stronie małego palca

Pozaosiowa (postaksjalna) polidaktylia to najczęściej spotykana forma tej wady. Dodatkowy palec pojawia się przy małym palcu ręki lub stopy i może mieć różną postać – od miękkiego guzka po pełnowartościowy palec z kością. W większości przypadków nie występują inne wady towarzyszące, dlatego zabieg chirurgiczny ma przede wszystkim znaczenie funkcjonalne i estetyczne. U noworodków z prostym wyrostkiem bez kostnych elementów często wykonuje się podwiązanie lub drobny zabieg ambulatoryjny. Gdy jednak obecne są struktury kostne, konieczna jest bardziej złożona operacja ortopedyczna.

Operacja usunięcia dodatkowego palca – jak wygląda leczenie?

Operacyjne leczenie polidaktylii jest standardem postępowania u dzieci i młodzieży. Najlepszy moment na zabieg to okres między 6. a 12. miesiącem życia – kości są wtedy jeszcze elastyczne, a dziecko nie zdążyło wykształcić kompensacyjnych wzorców ruchu. Zabieg odbywa się w znieczuleniu ogólnym i obejmuje nie tylko usunięcie dodatkowego palca, ale również rekonstrukcję ścięgien, skóry i – jeśli to konieczne – kości. Po operacji stosuje się czasową szynę, a następnie rehabilitację usprawniającą kończynę. W niektórych przypadkach konieczne są dodatkowe korekty w późniejszych latach.

Polidaktylia u noworodka – co robić, gdy lekarz stawia taką diagnozę?

Rodzice często zaskoczeni są diagnozą już w momencie narodzin dziecka. Polidaktylia bywa widoczna gołym okiem, ale lekarze wykonują dodatkowe badania – przede wszystkim RTG kończyny oraz, jeśli to konieczne, konsultację genetyczną. Ustalenie, czy wada jest izolowana czy zespołowa, ma kluczowe znaczenie dla dalszego postępowania. Jeśli nie ma przeciwwskazań, zabieg można zaplanować w niedalekiej przyszłości, a w prostych przypadkach – usunięcie może odbyć się jeszcze w okresie noworodkowym.

Jakie są rokowania po operacji polidaktylii?

Rokowania dzieci z polidaktylią są bardzo dobre, zwłaszcza przy wczesnym i prawidłowym leczeniu chirurgicznym. Większość dzieci odzyskuje pełną funkcjonalność kończyny i nie doświadcza poważnych ograniczeń w codziennym życiu. Problemy mogą pojawić się w przypadku źle wykonanej operacji, zaniedbania rehabilitacji lub w przypadkach, gdy polidaktylia jest częścią zespołu genetycznego. W takich sytuacjach ważna jest interdyscyplinarna opieka specjalistyczna.

Czy polidaktylia może wpływać na psychikę dziecka?

Choć wada ta nie boli, może mieć wpływ na samoocenę, szczególnie u starszych dzieci. Dzieci z widocznymi deformacjami narażone są na komentarze ze strony rówieśników, co może powodować stres i wycofanie. Dlatego oprócz leczenia chirurgicznego warto włączyć wsparcie psychologa, zwłaszcza jeśli operacja jest planowana dopiero w późniejszym wieku.

Czy polidaktylia może być wykryta w czasie ciąży?

Nowoczesne badania prenatalne pozwalają wykryć polidaktylię jeszcze przed narodzinami dziecka. Najczęściej zmiana widoczna jest podczas badania USG w II trymestrze ciąży – szczególnie w przypadku dobrze rozwiniętych dodatkowych palców. W takich sytuacjach lekarz może zalecić dokładniejszą diagnostykę, w tym badania genetyczne, by wykluczyć inne potencjalne wady rozwojowe.

Przyczyny polidaktylii

Lekarka sprawdzająca dokumentację medyczną na tablecie, diagnozowanie pacjenta
  • Czynniki genetyczne – najczęściej dziedziczona w sposób autosomalny dominujący
  • Mutacje genetyczne – niektóre przypadki są wynikiem mutacji w obrębie genów regulujących rozwój kończyn
  • Zespół wad wrodzonych – polidaktylia może być częścią zespołów genetycznych, np. zespołu Greiga, zespołu Laurence’a-Moon’a-Biedla
  • Nieprawidłowości w rozwoju zarodkowym – zakłócenia w formowaniu się kończyn w pierwszym trymestrze
  • Brak wyraźnej przyczyny – część przypadków występuje sporadycznie, bez uchwytnego tła

Czy polidaktylia to autyzm?

Polidaktylia i autyzm to zupełnie różne jednostki medyczne, które nie mają ze sobą bezpośredniego związku. Polidaktylia to wada wrodzona dotycząca budowy anatomicznej – obecności dodatkowych palców u rąk lub stóp. Autyzm natomiast to zaburzenie neurorozwojowe wpływające na komunikację, relacje społeczne i sposób przetwarzania bodźców. Choć obie te diagnozy mogą współwystępować w przypadku niektórych rzadkich zespołów genetycznych, polidaktylia nie jest formą autyzmu, ani nie oznacza, że dziecko będzie mieć zaburzenia rozwojowe.

Kim jest słynny człowiek polidaktylowy?

W historii i popkulturze przewija się kilka przykładów osób z polidaktylią, ale jedną z najbardziej znanych postaci jest Antonio Alfonseca – amerykański zawodnik baseballu, który miał po sześć palców u każdej ręki i stopy. Dzięki temu zyskał pseudonim “Six-Fingered Man” i był rozpoznawalny nie tylko ze względu na umiejętności sportowe, ale również z powodu swojej nietypowej budowy anatomicznej. Jego przykład pokazuje, że polidaktylia nie musi ograniczać kariery zawodowej czy sprawności fizycznej, a wręcz może stać się elementem unikalnej tożsamości.

Kto miał 6 palców?

Polidaktylia, czyli obecność sześciu palców, występuje zarówno u anonimowych pacjentów, jak i u znanych osób. Oprócz wspomnianego Antonio Alfonseki, historie osób z sześcioma palcami pojawiają się także w literaturze, filmach oraz badaniach medycznych. U niektórych noworodków dodatkowy palec to miękki wyrostek, który łatwo usunąć, u innych – w pełni funkcjonalny element kończyny. Czasami informacja o sześciopalczastości zyskuje rozgłos medialny, np. w przypadku aktora Hrithika Roshan z Bollywood, który również miał dodatkowy palec u prawej ręki.

Czy polidaktylia jest zespołem Downa?

Polidaktylia nie jest cechą charakterystyczną zespołu Downa. Zespół Downa to trisomia 21. chromosomu, której objawy obejmują m.in. specyficzne rysy twarzy, obniżone napięcie mięśniowe i trudności rozwojowe. Polidaktylia może występować jako objaw innych zespołów genetycznych (np. zespołu Bardeta-Biedla czy zespołu Ellis-van Crevelda), ale bardzo rzadko współwystępuje z zespołem Downa. Jej obecność nie powinna więc automatycznie budzić obaw o obecność tej konkretnej choroby genetycznej – każdorazowo niezbędna jest dokładna diagnostyka.

Dodatkowy palec u stopy – czy to częste?

Dodatkowy palec u stopy (polidaktylia stopy) to częstsza forma tej wady niż w obrębie dłoni. Najczęściej występuje po stronie małego palca i może mieć różne postacie – od prostej narośli po kompletny palec z paznokciem. Taka forma zazwyczaj nie wpływa znacząco na chodzenie, ale może powodować problemy z doborem obuwia i zwiększać ryzyko otarć czy wad postawy. W takich przypadkach operacyjne usunięcie dodatkowego palca jest wskazane, szczególnie u dzieci, które zaczynają stawiać pierwsze kroki.

Jakie badania potwierdzają polidaktylię?

Rozpoznanie polidaktylii zazwyczaj nie wymaga zaawansowanej diagnostyki – wada widoczna jest od urodzenia. Jednak w przypadku podejrzenia wad kostnych, zespoleń lub powiązań genetycznych, lekarz może zlecić dodatkowe badania, takie jak RTG kończyn czy testy genetyczne. Wykrycie wady w okresie prenatalnym również jest możliwe – ultrasonografia w drugim trymestrze może ujawnić obecność dodatkowych palców. Dzięki temu rodzice mają więcej czasu na zaplanowanie dalszego leczenia i konsultacje ze specjalistami.

 

Najczęstsze pytania naszych pacjentów

1. Czy polidaktylia może być dziedziczna, jeśli występowała u dziadków?
Tak, polidaktylia może być dziedziczona w sposób autosomalny dominujący – jeśli występowała u dziadków, istnieje zwiększone ryzyko jej pojawienia się u kolejnych pokoleń.

2. Czy można usunąć dodatkowy palec w wieku dorosłym?
Tak, operacja usunięcia dodatkowego palca jest możliwa także u dorosłych, choć może wiązać się z dłuższą rekonwalescencją niż u dzieci.

3. Czy dodatkowy palec zawsze trzeba usuwać?
Nie zawsze – decyzja zależy od jego budowy, funkcjonalności oraz ewentualnych dolegliwości. Jeśli nie przeszkadza w codziennym życiu, operacja nie jest konieczna.

4. Czy polidaktylia wpływa na rozwój ruchowy dziecka?
W większości przypadków nie, zwłaszcza jeśli dodatkowy palec nie zakłóca funkcjonowania dłoni lub stopy. Jednak niektóre formy mogą wymagać korekty, by zapewnić prawidłowy rozwój motoryczny.