Nadczynność tarczycy występuje w sytuacji zbyt dużej ilości hormonów tarczycowych w organizmie. Jej skutkiem jest szybsze niż u zdrowej osoby działania organizmu. Można wyodrębnić dwa typy nadczynności tarczycy – subkliniczną i jawną. Subkliniczna występuje kiedy poziom hormonów tarczycy utrzymuje się na poprawnym poziomie, ale stężenie TSH jest zmniejszone. Objawy często nie występują lub są ledwo zauważalne. Jawną z kolei łatwo wykryć w badaniach lekarskim, jest zauważalna również przez zmiany w nastroju chorego pacjenta.
– kobiety w wieku 20-40 lat – 1,6%
– mężczyźni – 0,14%
Jak wynika ze statystyk choroba ta rzadko występuje u mężczyzn, a wśród kobiet, co 60 będzie chora.
Najczęstszymi objawami nadczynności są zwiększona potliwość, wytrzeszcz oczu, spadek wagi, bezsenność i wzmożone uczucie gorąca. U chorych występuje także drażliwość, trudności w skupianiu się, drżenie rąk i języka, wypadanie włosów, duszności, zaczerwienienie spojówek czy ogólne osłabienie mięśni. Dodatkowo u kobiet występuje zaburzenie miesiączkowania, a u mężczyzn zmniejszone libido i zaburzenia wzwodu.
Aby zdiagnozować nadczynność, najłatwiej zbadać poziom stężenia hormonu TSH we krwi. Jeżeli przekracza on dolną granicę ustalonej normy, należy zbadać stężenie FT4, czyli wolnych hormonów tarczycy, które w przeciwieństwie do TSH będzie podwyższone. U pacjentów z subkliniczną nadczynnością jedynie poziom TSH jest nieprawidłowy.
Wiemy już jak rozpoznać chorobę, jednak skąd się ona bierze? W Polsce najczęstszą jej przyczyną jest autoimmunologiczna choroba Gravesa – Basedowa (przeciwciała powodują nadmierne wytwarzanie hormonów przez tarczycę) i wole guzkowe toksyczne (powstają na skutek za małej ilości jodu w organizmie.
Inne przyczyny choroby:
Po stwierdzeniu u nas choroby możemy zostać wysłani na dodatkowe badania takie jak USG tarczycy, morfologia , lipidogram czy badanie ilości przeciwtarczycowych przeciwciał w surowicy. Takie badania pomogą lekarzowi w diagnozie przyczyny nadczynności co znacznie ułatwi leczenie. To jak zastosujemy się do jego zaleceń oraz czy będziemy przyjmować przypisane leki zadecyduje o skuteczności leczenia, które może przebiegać w następujący sposób:
Aby uchronić się przed niektórymi przypadkami nadczynności tarczycy należy dbać o odpowiedni poziom jodu w organizmie oraz ograniczyć lub najlepiej rzucić palenie papierosów. Niestety jednak medycynie obca jest walka z zapobieganiu chorób autoimmunologicznych, które prowadzą do nadczynności.
Do powikłań nadczynności tarczycy należą:
Przy wczesnym rozpoznaniu chory nie powinien odczuć obniżenia jakości życia. Jednak bez prawidłowego leczenia mogą wystąpić powyższe powikłania. Nadczynność może powracać, dlatego po zakończeniu leczenia należy zostać pod okresową kontrolą endokryloga.
Przełom tarczycowy jest najgroźniejszym z powikłań, które prowadzi do śmierci w 30-50% przypadków. Jego leczenie polega na podawaniu leków przeciwtarczycowych, zazwyczaj na oddziale intensywnej terapii. Jego niektóre objawy to gorączka, wymioty, drżenie mięśni, wyższe tętno i potliwość.
U kobiet w ciąży jest większa szansa na przedwczesny poród oraz poronienie. Ponadto u noworodka może nastąpić przejściowa nadczynność tarczycy.
Skonsultuj swoje objawy z lekarzem i przedłuż leki na hormony tarczycy – e-Recepta
Źródła:
„Interna Szczeklika 2015”
Andrzej Szczeklik, Piotr Gajewski; Kraków 2015 r.; wyd.7
P. Miśkiewicz, T. Bednarczuk
„Nadczynność tarczycy w ciąży”
P. Miśkiewicz, T. Bednarczuk
Wybierz lekarza, który pomoże Tobie w potrzebie
